İşte Benim Hikayem Part 6

[tanışma faslı]
——


mutluydum sadece, hemde haddinden fazla mutlu. hal böyle olunca valide sultan çakmıştı bendeki değişikliği. bu güne kadar hiç bi şey saklamamıştım ailemden. en azından annemden. açık seçik, alenen konuşulurdu herşey valide sultan ile. anlattım durumu, mutlu oldu o da. tanımak istedi beni bu denli mutlu eden kızı. anneme bu sözü verdikten sonra cansuma mesaj attım

“canımm, anneme söyledim seni. tanışmak istiyo”

“nasıl yani? biliyo mu beni, bizi?” dedi inanamayarak.

“evet canımm” dedim.

“canım ne diyeceğimi bilemiyorum, erken değil mi?” dedi.

“geç bile kaldık” dedim.

tanışma mevzuu orada kapandı. taa ki bi sonraki buluşmaya kadar. yüzyüzeyken açtım konuyu. konu açılınca heyecanlandığı her halinden belli oluyordu. ikna etmek için uğraştım bi süre. ısrarlarıma dayanamayarak tamam dedi veya demiş bulundu. kızdanda onayı aldıktan sonra evde valide sultana anlattım durumu. o da peder beye bahsetti. hemen ertesi güne ayarlandı tanışma.

ertesi gün görüştüğümüz ana kadar hiç bi şey söylemedim cansuya. durumdan bi haber sohbet ilerlerken

“hadi gidiyoruz” dedim.

“nereye” dedi şaşkınlıkla

“bize, evdekiler bizi bekliyo” dedim.

“ne? şimdi mi?” dedi şaşkınlığı gizleyemeyerek.

o ne diyeceğini bilemez haldeyken kalktım ayağa, o da kalktı. bi taksiye atlayıp evin yolunu tuttuk. takside konuşmuyordu hiç, heyecanlı olduğunu elini tuttuğumda titrediğini hissedince anladım. indik taksiden, kapının girişinde tereddütte kalarak

“ben hazır değilim nekilabu, yapamayacağım galiba” dedi.

beklemediği anda yapıştım dudaklarına, ayak üstü bi süre öyle kaldıktan sonra geri çekilip

“hazırız” dedim gözlerine bakarak. cesaretlenmişti. çıktık eve. bizimkiler benim bile beklemediğim sıcaklıkta karşıladılar. ben bile hiç böyle karşılanmamıştım lan. “hoşgeldin kızım” dedi peder bey gülerek. “hoşbulduk efendim” dedi ve ayak üstü tanıttım cansuyu evdekilere, evdekilerede cansuyu işin icabı gereği. içeri geçtik, mis gibi yemek konuları geliyordu. valide sultan döktürmüştü yine anlaşılan. oturduk kısa bi muhabbetten sonra annem sofrayı hazırlamak için ayaklandı. cansuda hemen arkasından kalktı mutfağa. peder beyle ve biraderle kaldık odada. peder bey girdi söze

“aferim lan, güzel kız bulmuşsun. üzmek yok bu kızı” dedi.

“istesemde olmuyo” dedim gülerek. biz sohbet ederken hanımlar sofrayı hazırlamış, çağrılıyorduk. geçtik masaya. cansuya baktım, heyecanı yatışmıştı. bunda bizimkilerinde payı vardı elbet, benim bile beklemediğim sıcaklıkta davrandılar kendi kızlarıymış gibi. servisi o yaptı. herkesin tabağını doldurduktan sonra kendinede bi tabak alıp o da oturdu. yemeğe başladık. yemekte muhabbet “ee kızım sen nasılsın, annenler nasıl, baban ne iş yapıyodu” gibi geyiklerle devam etti. yemek bitti annem tabakları toplamaya yeltenmişti ki cansu

“siz bırakın annecim, ben hallederim” dedi. şaşırdım bi an. kafamı yemekten kaldırıp cansuya baktım. dudağını büzmüş ne dedim ben der gibi bakıyordu gözlerime. utanmıştı, o halde görünce onu rahatlatmak için göz kırptım tebessümle. işe yaramış gibiydi. valide sultanda şaşırdı ilk fakat halinden memnundu o. sofra toplandı, içeri geçecektik ki odamı göstermek bahanesiyle cansuyla odama geçtik.

“yanlış bişey yapmadım dimi” dedi ayak üstü merakla.

“yok saçmalama anneciğin çok sevdi seni” dedim dalgamıda geçerek.

“pislik” dedi karın boşluğuma yavaş bi yumrukçukla.

durumu hatırlayıp tekrar büzdü dudadığı. o halini yine görünce dayanamadım yapıştım dudaklarına, fazla uzun sürmedi geri çekilip,

“ne yapıyorsun deli, annenler içerdee” dedi. haklıydı, bi sebepten dolayı içeri dalarlarsa kız zaten utanmış durumda daha fazla utandırmaya gerek yoktu. kendimi toparlayıp

“iyi be en rahat olmam gereken yerde rahat rahat öpemiyecek miyim sevgilimi” dedim dalgayla. içeri geçtik. çay kahve faslından sonra geç olmuştu. müsade istedi cansu kalkması gerektiğini hatırlatarak. vedalaşıldı, ailene selam söyle geyiğine gelince sıra göz göze geldik cansuyla. abisini bilmiyorlar tabi, abisinin öğrenince ne yapacağı muamma. bende evine bırakayım bahanesiyle ikimiz çıktık evden. yürüdük el ele evine doğru. evine yaklaşıyorduk ki

“odada yarım kalan şeyi tamamlayalım istersen, faiz işlemeye başladı bile” dedim yavşak bi ses tonuyla. bişey demeden ilk hamle ondan geldi. aşk dolu öpüşmenin içinde buldum kendimi. ayak üstü beş dakika kadar sürdü. daha sonra birilerinin, özellikle ailesinin görebileceği gerçeğini hatırlayarak ayrıldık, evine doğru giderken arkasından baktım sadece.

Part 7>