İşte Benim Hikayem Part 14

[yapma bunu]
——


yine boş boş belki cansuyu görürüm umuduyla dolaşıyordum. ve gördüm veya o an için gördüğümü zannettim. ama hayır olamazdı, başka biriyle el ele yürüyordu. yine benzettim diye teselli etmeye çalışsamda kendimi bunun öyle olmadığını bana yaklaştıklarında anladım. evet cansuydu ve bi başkasıyla el eleydi. ulan yine mi dedim kendi kendime. yine mi aldatıldım dedim. o an kalbimi dinlemeyi çok istedim fakat bi şey söylemiyordu kalbim, söyleyecek hali kalmamıştı. hal böyle olunca beynimi dinlemek zorunda kaldım. koştum ve tuttum kolundan. korkarak döndü ve beni gördü. şaşırmıştı veya şaşırmış görünüyordu. yanındaki lavuğu göstererek bunun yüzünden mi? dedim. lavukta afallamıştı, erkeklik yapacak ya,

hop noluyo lan dedi omzumu tutarak.
tek yumrukla yere kapaklandı. cansuya baktım karşı koymuyordu fakat korktuğu her halinden belliydi.

git burdan nekilabu, bırak artık peşimi. ben onu seviyorum dedi eliyle yerdeki lavuğu işaret ederek. bunları söylerken iki damla gözyaşı süzülmüştü yanaklarından. yapma işte bunu dedim o an kendi kendime. onu seviyorum derken yaptığı el işaretiyle baya baya ezmişti yerdeki lavuğu. hiç bişey diyemedim, konuşmak istedim. kelimeler boğazımda düğümlendi. ağlayacağımı anladığımda sadece koştum. onları görmediğim bi yere gelince durdum ve çöktüm olduğum yere. kafamı iki elimin arasına aldım ve koyverdim. bu muydu lan adalet? ben yine aldatılmıştım, her aşkın kaçınılmaz sonu bu muydu? sağımdan solumdan geçen insanlar şaşkın şaşkın bakıyorlardı sadece, yanıma gelip ne oldu evladım diye soran amcaların teyzelerin sorularını cevapsız bırakarak kalktım. yavaş yavaş eve gelebildim, zombi gibiydim. odama geçtikten sonra bi süre ağlamaya devam ettim daha sonra yorgun bedenim dayanamamış olacak ki uyuyakalmışım.

Part 15>