Muhafazakar bir aileden gelmiş herturluaq var öncelikle . baskıcı yetiştirilmiş . etrafına çizgiler çizilip bunları geçmeyeceksin denilmiş. kısıtlanmış . ne derse onu yapmış bir herturluaq var .2 ekim 2006 pazatesi günü . okulda öss nutukları atıldıktan sonra çıkışta harabelere gizlice sigara içmeye gidiyorum . 5 dakka sonra telefonum çalıyor.
açıyorum telefonu annem . alo diyorum ses yok tekrar alo diyorum sadece ağlama sesi . hıçkırıkla karışık baban dediğini duyuyorum .gerisini duymak istemeyip kapatıyorum telefonu . ama biliyorum gerisinin ne olduğunu . hayatımda çektigim en derin dumanı çekiyorum . ve işte orda başlıyor hikayem ..
2 gün sonra defnediyoruz babamı . içimde bi duygu var hüzün değil bu daha başka . babamı o halde görmek . o kadar aciz ki cansız bedeni . gömüyoruz babamı ama bilmiyordum o zaman çocuklugumu da gömüğümü..
lise son . dağılmış bir aile dagılmıs bir ben . hayalini kurdugum hayat bu olamaz . bir insan bu kadar mı etkileyebilir bir düzeni ?
kardeşim babamın yokluğunu haftalığını alamayınca anlıyor . daha 13 yaşında o zaman . geride ne para ne pul bıraktı . sadece beyaz eşya taksitleri var. ve ilk o zaman anlıyorum buyumem gerektigini , kardeşimin hırsızlık yaptıgını duydugumda.
bir ay bir yıl gibi geçiyor . annem desen enkaz. evde çıt yok kimse konuşmuyor herkes onun sesini arıyor gizliden . her gece büyüyorum . omuzlarımda katlanan bi yük. bölye devam edemeyecek sil baştan yapmak gerek ..
babamın ölümünden sonra maddi durumumuzdan bahsetmek istiyorum . kendisi vergi dairesinde memur olduğu icin ne bi yatırımı ne de rahmetli dedemden bi mirası vardı . standarttık işte. ölümünden sonra sigortadan para alıyoruz . ama nafile 2 erkek çocuk ve ne yapacagını bilmeyen bir anne . para nereye gidiyor belli değil . amcam yardım ediyor bi süre . bi gün evine çağırıyor beni harçlık verecek belli. kapıya geldiğimde yengemin sesini duyuyorum bağrış cağırış . amcama bağırıyor daha ne kadar para yedireceksin onlara fazla geliyor paran savur saga sola idare etmeyi ögrensin onlarda hep sen mi olacaksın ! içimde bişeyler acıyor . tarif edemiyorum . sadece yumrugumu sıkmakla yetiniyorum . koşuyorum sonra nefesim kesilene kadar düşünmemek için ..
o olaydan sonra bir kuruşuna dokunmuyorum amcamın verdiği paradan. öss yaklaşıyor . bırak sınava hazırlanmayı yazılılara girmiyorum . kaç defa müdür yardımcısının çağırdıgını hatırlamıyorum bile . kimin suratına baksam okulda acıma ifadesini satırlarca okuyorum suratlarından . memet var bizim . yaşadığımı hatırlatan tek insan . yazılı kağıtlarımda imzası olan adam . bi süre beni boyle idare ediyor . benimse aklımda tek düşünce var . para sadece para sanki herseyi çözecek gibi geliyor bana o zaman ..
para para para
insanların icad ettigi sonra insanların ugruna köle oldukları şey . insanların ney uğruna yaşadıklarını unutup hayatlarını satıp karşılığında aldığı şey.
2 ay sonra yavaş yavaş taşlar yerine oturuyor . kabullenmişlik. bize lazım olan tek şey imiş . annemin ağlamalarını duymuyorum artık gece .
öss desen yalan olmuş artık . kazansam nasıl okuyabilirim ki . bizim memet aradı akşam . galerisi olan dayısı varmış beni anlatmış yarın gelsin bi iş ayarlarım demiş. gece yatıyorum içimde ufak bir umut. belki de benim kaderim buydu belki de benim icin en iyisi buydu
sabah gidiyorum dayısının yanına okulu ekip . adı selim . belli şeyleri yaşayarak gelmiş buraya . biraz muhabbet biraz nasihat . daha çok arkadaşı gibi konuşuyor benle . delikanlı adam . 40 yaşlarında çocugu olmamış hiç . seni işe alıcam fakat liseyi bitirmen lazım diyor . okuyacaksın diyor . en duymak istemediğim şeyi söylüyor . okul çıkışı geleceksin diyor arabaları temizleyip işin bitince gidersin diyor . hep sahip olmak istediğim babama benzetiyorum selim abiyi. çıkıyorum yanından biraz daha büyüyorum ..
sabahları okula gidiyorum dersle alakam yok zaten . çıkışta koşarak selim abinin yanına gidiyorum . bir hafta var gücümle çalışıyorum . belki de son umudumdu selim abi . bir hafta sonra gidiyorum yanına . çıkarıyor 150 kağıt . eline sağlık al haftalığın diyorum . selim abi bu çok fazla alamam bunu diyorum . selim abinin acıdığını biliyorum ama bir zerre hissettirmiyor . al diyor hakkındı uzatma. daha önce de çalışmıstım ama aldıgım bu parayı sigraya içkiye cafe köşelerine harcamayacaktım . daha fazla kazanmalıydım o adamın yokluğunu hatırlamamak için ..
.jpg)
0 yorum: