İşte Benim Hikayem Part 18

umutlarım bitme derecesine gelmişti fakat yinede dolaşmayı ihmal etmiyordum derinlerdeki umut kırıntılarıyla. o günlerin birinde sedaya rastladım. beni görmemişti fakat ben tanımıştım. nede olsa çocukluk arkadaşıydı ve benimle olan durumu çok iyi biliyordu diye düşünerek yine cansudan bi haber alırım umuduyla koştum arkasından durdurdum. beni görünce suratının şekli değişti.

seda, biliyorum cansunun çocukluk arkadaşı olduğunu. bana yaptınız tezgahıda öğrendim daha sonra. cansuya bi şekilde ulaşmam lazım, lütfen bişey biliyosan söyle dedim.

bırak artık cansunun peşini, o çok mutlu sevgilisiyle dedi tüm hayallerimi yıkmak istercesine.

inanmıyorum mutlu olduğuna, ben mutlu değilim çünkü dedim. ve devam ettim

sevgilisine kadar biliyosan nerde olduğunuda biliyosundur lütfen söyle dedim yalvararak.

anlaşıldı bırakmıyacaksın peşini dedi.

ha şunu bileydin dedim.

şu cafeye git orda beni bekle dedi seda. bırakın soru sormayı tamam demeye bile fırsatım olmadan gitti seda. kendi kendime bu ne şimdi diyerek cafenin yolunu tuttum. belki cansuyu getirir umutlarıyla. gittim cafeye oturdum, gelen garsonu bi arkadaşı bekliyorum diyerek postaladım başımdan. ve sedayı bekliyordum fazla sürmeden geldi. yalnızdı, yanında ne cansu nede bi başkası vardı. geldi yanıma oturmadan çantasından çıkardığı cdyi bana verdi ve ben şaşkın bakışlarımla söyleceklerini beklerken söze girdi

“al bunu, cansu gitti burdan. nereye gittiğini yemin ederim bilmiyorum ne kadar ısrar ettiysem söylemedi. nekilabu bi şekilde seni bulursa ve hala beni unutmamışsa bunu ona ver diye bıraktı bu cdyi. kendine iyi bak” dedi ve gitti. apışıp kalmıştım, bu neydi şimdi. bu cddeydi anlaşılan kafamda soru işareti bırakmayacak bütün cevaplar. evin yolunu tuttum, yolda sadece onunla olan güzel anılarımızı düşündüm. yaşadığımız tüm güzel

Final>